maandag, september 15, 2014

straks

straks rijden we naar het UZ Gent, naar de pijnkliniek. Ik vrees dat de verwachtingen van Anny veel te hoog gespannen zijn. Ze geeft me de indruk dat ze meteen soelaas verwacht... Ik herinner me de behoorlijk lange zoektocht naar de oplossing, naar de middelen die de pijn aanvaardbaar maakten.
Ik heb het al een paar keer gezegd, maar ja, de pijn overheerst. Dus ook de verwachting.

Buiten schijnt de zon. De nachten worden stilaan frisser, en de zon komt al weer aan de rechtse kant van de kerk van Horebeke boven de kim uit. 't Wordt dus duidelijk weer vroeg donker. Gisteren was er hier vuurwerk in het dorp, en die begon om zowat 21.20' h... Dat zegt dat het om dat uur al donker genoeg was voor het vuurwerk.

Buiten is alles nat van de dauw en de morgennevel... Ook dat zijn tekenen van de komende herfst en winter. Nu ja nog een weekje en het is echt herfst.

Het weerbericht echter toont ons een schitterende nazomer, een Indian Summer. En ja, waar augustus een verzopen maand was, lijkt september een maand vol zon te worden. Van mij mag het, mag het zelfs heel het jaar zo zijn, maar dat zou ook niet goed zijn... De velden hebben intijds wat water nodig.

Een wonder iets is de vroege val van de bladeren... Hoe zeere vallen ze, de zieke zomerblaren, schreef Gezelle, maar wellicht schreef hij dat in november, niet in september !

Vannacht lag ik weer eens wakker, en dan ligt een mens te denken op van alles en nog wat... Zelfs op dingen waar ik in het wakker zijn eerder een hekel aan heb, komen dan als vrienden binnen. Ik dacht aan de koers... Waarom zouden ze de koers niet eens wat meer laten rijden door de précollines, het verlengde van onze Vlaamse Ardennen ? Gisteren reden we door Ellezelles, en dan verder naar Moustier naar de Drève (Hoor jij ook het Vlaamse dreef daar in ?)... We reden door een schitterend landschap, door donkere bossen, en met heel wat knap lastige hellingen. Als je Ellezelles uit komt naar Vlaanderen terug, dan heb je warempel te maken met een paar echte haarspeldbochten !

Maar wij moesten wachten tot we weer in Vlaanderen reden om weer groepjes van die wielerterroristen te zien...

Ach ja, waar ligt een mens allemaal over te prakkezeren bij nacht?  Over de meest gekke dingen. Ik was warempel weer de bezitter van een volière met kanaries. Er is geen haar op mijn hoofd die er aan denkt weer te beginnen met het kweken van vogels. Ik heb veel te veel dagen waarop dat een karwei zou zijn, en nu is Anny er niet meer toe in staat om waar te nemen... (In werkelijkheid kwam het er meestal op neer dat zij vogels hield, en dat ik klapte van "mijn" volière...)

Ik ga stoppen... Zien dat ik Anny niet moet laten wachten.

tot de volgende ?

Geen opmerkingen: